Ahoj všem,
Já mám ve zvyku sem svoje stavby dávat, byť třeba ve stručnější formě kvůli dalšímu publikování, a dělám to i teď.
Mám rozestavěný Mercedes 1838 v barvách bulharského dopravce Somat z první poloviny 90.let. V té době už Somat (ekvivalent našeho ČSAD) patřil německé spediční firmě Willi Betz a proto se na autech objevují oba firemní názvy najednou. Z červeného loga Somat na dveřích se pak přešlo na červené logo Willi Betz a s novými auty (Actrosy MP1) již přišla modrá a loga Somat z kamionů zmizela už natrvalo. Mercedesy SK, typ 94, v bílé barvě a kombinaci zbarvení Somat /Betz jezdily na spoustě značek (německé, bulharské, ale na fotkách jsem našel i značky polské a ruské). Já budu stavět takové ten nejobyčejnější bulharský, číslo jsem si vybral 4088. A jestli bude návěs, pak by to byla jedině žlutá plachta s nápisem Somat.
Výchozí stavebnice je kit č. 739 Mercedes-Benz 1853 Heavy Eurotruck od firmy Italeri z roku 1995, která notně těží z mnohem dříve uvedených stavebnic Mercedes NG původem až z roku 1982. Díky tomu je toho ve stavebnici špatně víc než je zdrávo: starý interiér i starý motor vyžadují zásadnější upgrade. Kromě zúžení kabiny je potřeba nový volant a přepracovat palubní desku. Špatné jsou samozřejmě náboje kol. Podvozek je rámci možností OK, doplňovat budu naše drobnosti z produkce CTM (vysoušeč Wabco, vzduchové ventily, zásuvky a kohouty s hadicemi pro návěs, bezpečnostní a informační štítky), kardanové kříže a podobnou drobotinu. Přístrojovou desku, volant a náboje mi nabídnul Henrik Andersen z H.A.Models, čímž mi ušetřil mnoho práce (díky!). Obtisky, jako vždy, maloval Karel Václavík a i jemu děkuju.
Na tomhle kamionu je zvláštní jedna věc, která asi 95% pozorovatelům zůstane skryta, pokud na ní člověk neupozorní. Typově se jedná o poměrně obyčejný tahač Mercedes z první poloviny devadesátých let. Zajímavá je na něm ale kabina, která je ta užší ze dvou nabízených verzí (poznáte to podle vystouplých blatnících). Běžná široká kabina modelové řady SK 94 (která pochází ještě s předchozí řady NG) má na šířku 2,5 metru a tahle užší pouze 2,3 metru a byla tak levnější variantou vozidla pro dálkovou dopravu (velice podobně jako pozdější Axor jako levnější alternativa k Actrosu). Zatímco širší kabinu firma Italeri nabízí, tu užší nikoli a to je docela kámen úrazu, protože ta kabina je užší, střechu má nižší a vyžaduje to v podstatě vyříznout střed předního i zadního panelu. Střecha se zužuje jinak – nikoli uprostřed, neboť rozměr střešního okna zůstal nezměněn – ale po jeho stranách, vož vyžaduje dva řezy na její zúžení a další řezy po stranách a v zadní části, protože střešní panel je potřeba také snížit a upravit jeho sklon a celé to dohromady není žádná sranda. Viděl jsem to udělané možná pětkrát a zejména střecha se nepovedla v podstatě skoro nikomu snížit hezky.
Motivací ke stavbě tohoto modelu je v podstatě výše uvedené – mě se totiž tyhle užší kabiny vždycky líbily a vždycky jsem si chtěl nějakou postavit. Zajímal jsem se vždycky spíše o auta z první generace řady NG, ale nakonec jsem si vybral SK model 94 i proto, že Somat / Betz je sice sterilní, ale úplně totálně klasické zbarvení z 90.let, které (pro mě možná trochu nepochopitelně) zejména fanoušci firmy Willi Betz mají velice rádi...a mě zase pasuje do řady modelů dopravců ze zemí bývalého RVHP. ČSAD mám, Hungarocamion mám, PKS mám a teď je řada na bulharském Somatu.
S motorem mám trochu problém. Mercedes používal v modelu 1838 modelové řady SK 94 vidlicové osmiválce. Našel jsem, že v 1838 by měl být motor OM402LA (12,7 litru), přeplňovaná verze. Ve stavebnici je (asi) OM442 (14,6 litru), ale přesných informací mám úplně minimum a nebo si trochu odporují. Fotky motorů se najít dají, ale 402ka mi přijde od 442ky navenek téměř neodlišitelná a navíc oba dva ty motory se vyráběly dlouho a v různých variantách (včetně atmosferických), takže se v tom vůbec nevyznám a v podstatě to asi dopadne tak, že na tom ze stavebnice jen doladím detaily a nebudu to řešit.
Jinak byly Mercedesy od Somatu poměrně standardní a jednoduchá auta. Dodávaly se asi v průběhu více let, protože jsem narazil na obě provedení výfuku (starší s tlumičem pod rámem i novější s výfukem za levým předním kolem). Ve většině případů měla auta dvě nádrže (tedy i na levé straně rámu, místo rezervy), což je na polovinu devadesátých let poměrně nezvyklé (obvykle se přes hranici smělo vozit pouze 200 litrů nafty bez cla, velké nádrže na autech se začaly ve větší míře objevovat až po roce 2000). Tahače neměly žádné spoilery (většinou), ale standardně měly na zadní stěně kabiny žebřík (kvůli plachtování návěsu) a na střeše satelitní anténu a uvnitř i malý počítač pro satelitní komunikaci.
Stavbu se budu snažit příliš neprožívat, jde spíš o krabičku na odreagování. Ale víte jak to je. Krabička to samozřejmě nebude, ale moje motivace dělat vše do posledního šroubku je poměrně malá a bude mi stačit, když to bude na konci hezkej náklaďák, nějak podobně jako třeba Stralis co jsem stavěl do první knížky.